Toccata Hoffata została napisana w 2017 roku na moją prośbę i jest mnie dedykowana. Prawykonanie utworu, wraz z trzema kolejnymi wykonaniami (M. T. Łukaszewski), odbyło się w Planetarium Niebo Kopernika w Centrum Nauki Kopernik w Warszawie (5, 12, 19, 26 maja 2017). Toccata zabrzmiała również 11 maja 2017 roku na Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina w Warszawie na koncercie kompozytorskim klas kompozycji prof. Pawła Łukaszewskiego i prof. Aleksandra Kościowa (również w wykonaniu niżej podpisanego).
Przebieg utworu jest od początku do końca jednorodny, rozwija się w regularnym ruchu szesnastkowym. Zmianie podlegają takie elementy dzieła muzycznego, jak dynamika, artykulacja, układy fakturalne, odpowiedzialne za projekcję napięcia energetycznego kompozycji. Początkowo przebieg jest dwugłosowy; tworzą go powtarzane na przemian przez obie ręce rozłożone tercje, z których wyłaniają się kolejne motywy. Nic na razie nie zapowiada spiętrzenia fakturalnego, jakie pojawia się z czasem. O kolorystyce dźwiękowej i lekkości decydują częste kontrasty fakturalne (już na początku legato kontra staccato). Pierwsza "mała" kulminacja następuje po zaledwie kilku taktach na pierwszej stronie. W podobny sposób, lecz z drobnymi zmianami, narracja rozwija się dalej, dążąc do kolejnych kulminacji, aż do osiągnięcia popisowego apogeum, po którym następuje coda, w której kompozytor przypomina wcześniejsze motywy. Pod względem języka muzycznego można tę toccatę określić jako neoklasyczną (motoryka przebiegu, ruchliwość), utrzymaną w harmonice neotonalnej (centra brzmieniowe).
Kompozytor pisze o swoim dziele w następujący sposób: "Toccata Hoffata jest to utwór, w którym początkowy szesnastkowy motyw czterech dźwięków staje się motorycznym materiałem napędzającym całą formę. Przybiera on różne układy fakturalne: od stojących przebiegów przez pasaże wykorzystujące szeroki ambitus, po gęste akordy szybko następujące po sobie. W tej gonitwie dźwięków co chwilę pojawiają się melodyczne tematy eksponowane w różnych rejestrach, rywalizując w dialogu z pędzącym motywem motorycznym. Utwór cechują liczne kontrastowe zmiany wyrazu w warstwie dynamicznej, harmonicznej czy artykulacyjnej, nie pozwalając zatrzymać się narracji w jednym miejscu, zmuszając ją do ciągłego ruchu aż do gwałtownego finału" (cyt. za Facebook, dostęp: 30.06.2017).
Toccata Hoffata jest utworem w całości lekkim, potoczystym, na swój sposób dowcipnym, pełnym zewnętrznej radości. Przeznaczona jest przede wszystkim do wykonań koncertowych, ale może również znaleźć zastosowanie w dydaktyce, szczególnie w ostatnich klasach licealnych lub na studiach.
