Zwykle określany jako sonata, 1. X. 1905 jest najważniejszym utworem Janacka na fortepian.
Dzieło miało burzliwą historię. Pierwotnie składał się z trzech ruchów zainspirowanych śmiercią czeskiego robotnika zastrzelonego przez żołnierzy podczas demonstracji w Brnie. Krótko po swojej premierze w 1906 roku Janacek zniszczył ostatni ruch, a następnie, po prywatnym występie w Pradze, również pozostałe dwa ruchy. Dopiero podczas obchodów jego 70. urodzin pianistka premiery znalazła odwagę, by ponownie odtworzyć utwór kompozytorowi z jej osobistej kopii. W końcu Janacek postanowił opublikować pracę. Tekst muzyczny oparty jest na kompletnym wydaniu naukowo-krytycznym dzieł Leosa Janacka i otrzymał praktyczne sugestie dotyczące palcowania.
- Szczegółowa nowa przedmowa Jiri Zahradka (Czech, Eng., Ger.)
- Wypróbowane i przetestowane palcowania
- Bärenreiter Urtext na czele Janacka
