Cztery sonaty fortepianowe Carla Marii von Webera, wszystkie skomponowane w dekadzie 1812–1822, są uważane za filary jego niezbyt obszernego dorobku fortepianowego. W tych sonatach Weber, który był jednym z najbardziej znanych pianistów swojej epoki i często także improwizował na swoich koncertach, w pełni zaspokoił oczekiwania swoich odbiorców. Świetna technika gry łączy się tutaj z chwytliwymi melodiami. Bardzo wymagająca technicznie Sonata op. 24 C-dur z 1812 roku łączy w sobie cztery różne nastroje w czterech częściach. Klejnotem jest trio E-dur menueta, które zdaje się antycypować poezję „Sen nocy letniej” Mendelssohna. Oprócz pierwszego wydania, autograf Webera został sprawdzony w tej edycji Urtext. W przedmowie do tego Urtext redaktor Wiltrud Haug-Freienstein omawia interesujące szczegóły dotyczące źródeł, indywidualnych odczytów tekstu muzycznego i stylu kompozytorskiego Webera.
