FRANZ SCHUBERT
Piano Sonata E flat major op. post. 122 D 568
W pogodnej Sonacie Es-dur Schuberta słuchacz nie zdaje sobie sprawy, że kompozytor długo walczył o jej ostateczną wersję. Pierwsze szkice pochodzą z 1817 r., potem jeszcze w wersji trzyczęściowej i w tonacji Des–dur; Schubert prawdopodobnie ukończył sonatę dopiero na krótko przed śmiercią. Została wydana pośmiertnie w 1829 roku. Sonata Es jest jedną z mniej znanych sonat fortepianowych Schuberta. Ale to czarująco liryczny utwór. Osiąga się to dzięki wielu delikatnym cieniowaniu, unikaniu większych dramatów (wszystkie ruchy kończą się cicho i w stonowany sposób) oraz kołyszącym się, płynącym potrójnym metrum w ruchach zewnętrznych. Pojedyncza „niebiańska długość”… Przedmowa eksperta Schuberta, Andrei Lindmayr-Brandl, oraz sekcja szczegółowych komentarzy dostarczają obszernych informacji na temat genezy pracy, źródeł i wariantów. Kolejną atrakcją wydania jest palcowanie wykonane przez znanego tłumacza Schuberta, Martina Helmchena.
