Franz Schubert przekształcił pięć melodii piosenek z bogatej twórczości Liedera w muzykę instrumentalną. Piosenka „Pstrąg” z 1817 r. Posłużyła jako motyw wariacji w Kwintecie D. 667 na fortepian, skrzypce, altówkę, wiolonczelę i kontrabas, jedno z najpopularniejszych utworów kameralnych. Słoneczny nastrój utworu - brzmi znacznie bardziej wesoło niż inna muzyka kameralna Schuberta - przypomina echo udanych letnich miesięcy 1819 roku. Dwudziestodwuletni Schubert minął je w towarzyskim towarzystwie w Steyr w Górnej Austrii, a następnie zabrał się do komponowania. Obecne wydanie Urtext w dużej mierze nawiązuje do pierwszego wydania wiedeńskiego, które prawdopodobnie odtwarza oryginalną wersję zagubionego autografu. Ponadto bierze pod uwagę jedyne źródło rękopisu tego dzieła, kopię przyjaciela Schuberta, Alberta Stadlera.
