Rozwijając montażowo-wariacyjny typ narracji, z dominującą rolą wybranych interwałów i struktur interwałowych (...), obdarzyła kompozytorka ten utwór większą dozą liryzmu i dramatyzmu; (...) zaważyła tu nowa w stosunku do poprzednich dzieł orkiestrowych rola fortepianu, traktowanego momentami niemal solistycznie, w sposób romantyczny, to znów tworzącego z pozostałymi instrumentami barwne krajobrazy (...).[M. Gąsiorowska, Bacewicz, PWM Kraków 1999]