W latach 60-tych Roman Maciejewski skomponował szereg utworów kameralnych. Utwory religijne na chór i organy czy na chór i instrumenty pisane były dla założonego przez kompozytora w Los Angeles 70-osobowego Roman Choir. Msze z tego okresu, podobnie zresztą jak i Msza Pasterska, która ukazała się drukiem w roku 1989 w wersji z językiem szwedzkim, należą do rzadkiego dziś gatunku utworów liturgicznych. Pisane były z zamiarem wykonywania ich podczas uroczystości kościelnych. Wyrazowość tekstu liturgicznego podkreślona i uzupełniona jest tu niezwykle subtelnym brzmieniem głosu ludzkiego i organów współgrającym z wnętrzem świątyni. Osiągnięte ono zostało poprzez stworzenie takiego klimatu dźwiękowego, który pozwala na intensyfikację percepcji słowa i wprowadza w jego głębię.
O utworach Romana Maciejewskiego tak pisał w roku 1954 Stefan Kisielewski: „[...] są unikatem szczerości, prostoty, inwencji krystalicznie czystej, głęboko polskiej, wtopionej organicznie w na wskroś współczesną fakturę i harmonię”.
