Béla Bartók
Streichquartett Nr. 1 op. 7
Sześć kwartetów smyczkowych napisanych w latach 1908-1940 przez Bélę Bartóka należy do kamieni milowych gatunku w XX wieku. Pierwszy kwartet jest biograficznie ściśle związany z nieszczęśliwą miłością Bartóka do skrzypka Stefi Geyer, któremu wysłał pierwsze takty pierwszej części na początku 1908 roku pod nagłówkiem „Mein Todesgesang”. Kiedy rok później ukończył trzyczęściowe dzieło, według jego przyjaciela i współpracownika Zoltána Kodálya napisał, że „wrócił do życia”. W swoim debiutanckim kwartecie Bartók łączy późnoromantyczne brzmienia z elementami muzyki ludowej, którą interesował się od 1905 roku.
Wydanie, które jest w dużej mierze nadzorowane przez badacza Bartóka, László Somfai, jest pierwszym wydaniem pracy Urtext. Oprócz źródeł rękopiśmiennych i drukowanych uwzględnia także listy i notatki kompozytora, w których z. B. zmodyfikował oznaczenia tempa. Na tej podstawie wydanie Henle oferuje tekst muzyczny o najwyższej naukowej jakości, z pasjonującymi informacjami na temat twórczości i praktyki wykonawczej.
