Pięć kwartetów smyczkowych znajdujących się w tym tomie określa się ogólnie mianem „kwartetów środkowych” Beethovena, choć stylistycznie nie wszystkie tworzą zamkniętą całość.Od powstania trzech kwartetów op.59 (1806) i kwartet op.74 (1809/10).W kwartetach op.59 Beethoven posypał kilkoma motywami rosyjskiej pieśni ludowej – w hołdzie złożonym księciu Razumowskiemu, który zamówił te dzieła. Dlatego też utwory te często nazywane są „rosyjskimi kwartetami”.Kolejny kwartet op.74 Es-dur zyskał także przydomek: dzięki rozbudowanym fragmentom pizzicato w pierwszej części nazywany jest często „Kwartetem Harfowym”.Kwartet f-moll op.95 z kolei nosi w autografie tytuł „Quartett serioso”.Wszystkie pięć kwartetów to dojrzałe arcydzieła wymagające wysokiego mistrzostwa interpretacyjnego i technicznego.