W 1832 roku Royal Philharmonic Society of London uhonorowało młodego niemieckiego kompozytora Felixa Mendelssohna Bartholdy'ego kilkoma zamówieniami.Jednym z powstałych w ten sposób utworów była Symfonia A-dur „Włoska”, oparta na doświadczeniach Mendelssohna we Włoszech w latach 1830 i 1831. Prawykonanie utworu odbyło się w 1833 r. pod dyrekcją kompozytora.Symfonia Włoska zajmuje dziś stałe miejsce w kanonie arcydzieł klasycznych, choć w momencie premiery i obu kolejnych wykonań utwór nie został do końca pozytywnie przyjęty.Sam Mendelssohn był z tego niezadowolony.W 1834 roku zrewidował trzy ostatnie części, ale tej rewizji nie ukończył.Do dziś wszędzie gra się wczesną wersją „włoskiego”, natomiast poprawiona wersja pozostaje w dużej mierze nieznana.Nowe, krytyczne wydanie Bärenreitera pod redakcją Christophera Hogwooda zawiera cały materiał wykonawczy pełnej wersji z 1833 roku, wraz z trzema ostatnimi częściami poprawionej wersji kompozytora.Dyrygenci mogą teraz wybierać pomiędzy wersją wczesną i poprawioną;poprawiona zawiera część pierwszą z wczesnej wersji.