Monodram per soprano, metalli di percussione e sei violbassi to ostatnia część cyklu Genesis. Jej specyfika polega na zastosowaniu głosu wokalnego (sopran), który obok dzwonów rurowych posiada partię ze ściśle określonymi wysokościami dźwięków. Pozostałe instrumenty, w tym i rozstrojone kontrabasy tworzą warstwę brzmieniową o nieokreślonej wysokości brzmienia. Zupełnie wyjątkowa jest również warstwa tekstowa tej kompozycji, będąca pewnego rodzaju grą słowną. Składa się na nią, pochodzący z inwencji kompozytora, pozbawiony sensu złożony wyraz: LI-TO-ME-TA-LE-FO-NI-TY-GRANNI-TY. Górecki pragnąc wykazać tu pokrewieństwo między najstarszym instrumentem jakim jest głos ludzki z metalofonami, sięgnął po technikę dwunastotonową i odgłosy sonorystyczne przywodzące na myśl prymitywne rytuały. [Na podstawie: A. Thomas, Górecki, Kraków 1998, PWM.]
Seria: Biblioteka Małych Partytur
Postaci: partytura
Wydawca: PWM
