W swojej ekspresji i strukturze „Regina coeli” K.108 (74d) w czterech częściach, skomponowana w Salzburgu w maju 1771 r., Wyraźnie pokazuje, że neapolitańska muzyka kościelna służyła za wzór Mozarta. Dwa zewnętrzne ruchy, w których przede wszystkim homofoniczny refren rozgrywa się na bogatym tle orkiestrowym, otaczają dwie arie sopranowe mieniące się koloraturą, z których pierwsza aria ma epilog chóralny na końcu każdej z dwóch sekcji. Podobno ostatnia część podejmuje także kontrast solo-tutti, który dodatkowo podkreśla dominującą rolę charakterystyczną dla całej kompozycji sopranu solo.
