Elektra, skomponowana w latach 1906–1908 do libretta Hugo von Hofmannsthala, zgorszyła ówczesną publiczność przerażającym przedstawieniem greckiej historii i zadziwiającym poziomem dysonansu. Dziś, w obliczu powszechnie akceptowanego niegdyś strasznego dysonansu, partyturę można łatwiej docenić za ekstrawaganckie pomysły muzyczne i wirtuozowskie wykorzystanie brzmień instrumentalnych do charakteryzowania zarówno osób, jak i działań. Ponadto, Strauss wykorzystując pojedynczy akord, który przenika przez całą partyturę, przewidział technikę stosowaną przez kompozytorów późniejszych XX wieku.
Obecnie Elektra, symbol współczesnej opery, jest jednym z najbardziej znanych dzieł Straussa. W tym tomie Dover jest przedrukował, kompletną i nieskróconą partyturę, bezpośrednio z wydania Fürstner.
