Dwanaście „London Symphonies” stanowi końcowe symfoniczne kompozycje w twórczości Haydna. Zostały napisane dla londyńskiego impresario Johanna Petera Salomona, a ich prawykonania dyrygował sam Haydn podczas swoich długich pobytów w angielskiej metropolii w latach 1791/92 i 1794/95. Symfonia Es-dur nr. 103 powstał w 1795 roku jako przedostatni z "London Symphonies". Swój epitet zawdzięcza swemu niepowtarzalnemu początkowi; solowa perkusja w kotłach zapowiada powolne wprowadzenie. Ten otwierający takt, oznaczony nagłówkiem Haydna „Intrada” i pauzą, inspiruje nawet wielu wykonawców do podjęcia krótkiej improwizacji na kotłach. Informacyjna przedmowa i krótki raport krytyczny sprawiają, że ścieżka dźwiękowa jest idealnym towarzyszem dla wszystkich obecnych i przyszłych fanów Haydna.
