Stały rozwój badań historycznych w zakresie dziejów sztuki muzycznej sprawia, iż co parę dziesięcioleci rodzi się potrzeba zredagowania nowego podręcznika, który by przedstawił daną epokę zarówno studiującym, jak szerszemu kręgowi zainteresowanych zgodnie z najnowszym stanem badań. W podręczniku niniejszym przyjęto kilka ograniczeń. Po pierwsze: ograniczony jest on tylko do twórczości muzycznej w wieku XVII, nie ujmuje więc całej epoki nazywanej epoką baroku. Drugie ograniczenie wynika ze specyfiki omawianego okresu. Na przełomie wieków XVI i XVII dokonują się bardzo istotne zmiany stylistyczne, które będą brzemienne w skutki niemal do końca XIX wieku. Zmiany te rozpoczęły się i ugruntowały we Włoszech i z Włoch przejęła je cała Europa. Wszystko to, co się działo na terenie muzycznym w Europie poza Włochami w XVII wieku, to proces asymilacji nowego włoskiego stylu z jednej strony, a jego zmagania z muzyczną specyfiką lokalną - z drugiej. Dlatego w niniejszym podręczniku został położony szczególny nacisk na muzykę włoską jako tę, która pełniła rolę wiodącą w całym omawianym okresie. Muzyka innych krajów Europy zostanie omówiona w osobnych zeszytach jednak tylko w zakresie tego, co jest specyfiką stylu barokowego w danym kraju, oraz tego, co stanowi jego wkład do rozwoju muzyki europejskiej. Podręcznik nie jest adresowany wyłącznie do pedagogów i młodzieży akademickiej. Jest tak pomyślany, by mógł służyć zarówno profesjonalistom, jak i melomanom. Dlatego zróżnicowano w druku poszczególne partie tekstu: tekst główny podany jest drukiem większym, drukiem mniejszym - tekst uzupełniający. To samo pomocnicze zadanie spełnia większość odnośników, teksty z ówczesnej teorii zamieszczone po każdym rozdziale, a także analizy utworów. [Fragment wstępu książki]
