Faktura fortepianowa Beethovena po raz pierwszy ukazała się nakładem PWN w roku 1972. Przygotowywane aktualnie, drugie wydanie zostało poszerzone o aneks pt. Beethoven – Chopin. Podobieństwa w fakturze fortepianowej.
Książka obejmuje siedem rozdziałów: I. Zagadnienia metodologiczne, II. Geneza faktury fortepianowej, III. Recepcja osiemnastowiecznych środków fakturalnych w bońskim okresie twórczości Beethovena (do 1792 r.), IV. Pierwsze przejawy indywidualizacji faktury fortepianowej w wiedeńskim okresie twórczości Beethovena (do 1800 r.), V. Symfonizacja faktury fortepianowej w środkowym okresie twórczości Beethovena (1800-1815), VI. Nowe rozwiązania fakturalne i wyrazowe w ostatnim okresie twórczości Beethovena (po 1815 r.), VII. Znaczenie faktury fortepianowej Beethovena dla muzyki XIX w.
Od czasu pierwszego wydania książki, nikt w Polsce nie zgłębiał tej tematyki. Książka stanowi niewątpliwie cenne źródło wiedzy muzykologicznej i będzie przydatna zarówno studentom muzykologii i akademii muzycznych, jak też melomanom. „Wielkość” Beethovena doceniał sam Chopin, który po wysłuchaniu Tria fortepianowego B-dur op. 97 (tzw. „Arcyksiążęcego”) tego kompozytora, w liście do Tytusa Woyciechowskiego w 1829 r., napisał: „coś podobnie wielkiego dawno nie słyszałem, tam Beethoven szydzi z całego świata”.
