Tzw. F. A. E. Sonata to niezwykłe dzieło zbiorowe o równie nietypowym tytule i koncepcji.Pod koniec października 1853 roku Robert Schumann, Albert Dietrich i Johannes Brahms podarowali go jako niespodziankę swojemu przyjacielowi, skrzypkowi Josephowi Joachimowi, który przyjechał do Düsseldorfu na kilka koncertów.Trzy litery tytułu nawiązują do życiowego motta Joachima „Frei, aber einsam”;„wolny, ale samotny”, a wywodząca się z niego sekwencja nut – f-a-e – przenika całą sonatę, mniej lub bardziej niewidoczną.Dietrich skomponował pierwszą część, a 20-letni Brahms ogniste Scherzo (WoO 2), natomiast romantyczne, pełne przepychu części nr.2 i 4 są niewątpliwie dziełem Schumanna (który później umieścił je w swojej III Sonacie skrzypcowej a-moll).Sonata FAE pozostała niepublikowana za życia trzech kompozytorów i jej dedykowanej osoby.Ukazało się ono dopiero w 1935 roku. Obecne wydanie Henle autorstwa Michaela Strucka pochodzi z tomu „Sonaty skrzypcowe” Nowego Brahmsa Complete Edition i dostarcza wielu nowych ustaleń na temat problematycznych fragmentów tekstu muzycznego oraz genezy i historii recepcji dzieła.