Od czasu pierwszej publikacji przez Ricordi w 1820 roku, Kaprysy Paganiniego op.1 były źródłem inspiracji dla wielu wybitnych skrzypków i kompozytorów. Nie mają sobie równych ani pod względem piękna, oryginalności, ani trudności wykonania - zauważył wielki skrzypek Ole Bull. Jednak wczesne wydania, na których opiera się większość współczesnych publikacji, zawierają wiele błędów, gdyż nie zostały one przez kompozytora poprawione. Nawet od 1974 roku, kiedy rękopis został ostatecznie opublikowany, błędy drukarskie utrzymywały się praktycznie w każdym wydaniu, zmuszając graczy do polegania na dwóch lub więcej wydaniach. Było to konieczne, aby mieć zarówno dokładną notację, która była bardziej zgodna z pierwotnymi intencjami Paganiniego (wydania Urtext), jak i użyteczne oznaczenia techniczne, takie jak palcowanie i smyczki, dodawane później przez pokolenia mistrzów skrzypków. Jednak te praktyczne wydania nadal zawierały wiele niespójności, które po raz pierwszy pojawiły się w pierwszym i drugim wydaniu. Teraz, prawie dwa wieki później, to wydanie wreszcie oferuje skrzypkom to, co najlepsze z obu światów, łącząc świeżo wygrawerowaną partię skrzypiec Urtext pod redakcją Endre Granata, z mistrzowskimi smyczkami i palcami, których praktykował i nauczał legendarny skrzypek i mentor Jascha Heifetz.
