„Rumuńskie tańce ludowe” bez wątpienia należą do najpopularniejszych kompozycji Bartóka. Najwcześniejsza wersja jest przeznaczona na fortepian (1915) i została wydana przez Universal Edition w 1918. Sam kompozytor wyreżyserował tę wersję w 1917. Kilka innych aranżacji muzyki kameralnej (np. Wersja Zoltána Székely'ego na skrzypce i fortepian) nie było autorstwa Bartóka, chociaż ich autoryzował. Materiał muzyczny pochodzi ze zbiorów muzyki ludowej Bartóka, które pochodzą z 1904 roku, kiedy spisał melodię śpiewaną przez węgierską wieśniaczkę. W trakcie długich podróży po Europie Wschodniej Bartók skompilował ogromną kolekcję melodii ludowych (do 1918 r. Jego kolekcja zawierała nie mniej niż 2700 węgierskich, 3500 rumuńskich i 3000 słowackich tańców i piosenek), które najprawdopodobniej zostałyby utracone, gdyby Bartók nie napisał je w dół. Tymczasem niektórzy z nich trafili do jego kompozycji. W 1908 roku Bartók zapisał melodie taneczne w Transylwanii. Są źródłem „rumuńskich tańców ludowych”.
