Brahms skomponował swoją „Sonatę skrzypcową d-moll” latem 1886 roku. Dzieło szybko stało się częścią standardowego repertuaru i tak pozostało do dziś. Został on przedstawiony tutaj w pięknym wydaniu Bärenreiter Urtext i zawiera nieoznakowaną część Urtext, a także drugą część oznaczoną palcami i ukłonem przez Clive'a Browna, które są oparte na praktykach współczesnych Brahmsa.
Ważną częścią tych wydań jest obszerna przedmowa. Po pierwsze, informuje o pochodzeniu dzieła, procesie jego komponowania, przedstawieniach przed publikacją, historii publikacji oraz wczesnym odbiorze. Naprawdę niezwykły jest wyjątkowy komentarz do praktyki wykonawczej. Tutaj redaktorzy przyjmują założenie, że już kilkadziesiąt lat po śmierci Brahmsa pojawiła się coraz większa przepaść między oczekiwaniami kompozytora a praktykami wykonawczymi z początku XX wieku. W bardzo konkretny i praktyczny sposób redaktorzy podsumowują niektóre kluczowe kwestie w zrozumieniu notacji Brahmsa w odniesieniu do rytmu i synchronizacji, dynamiki i akcentowania, kropek i pociągnięć, rozmazania i braku legato, pedałowania i przeciążenia fortepianu, arpeggiacji i zwichnięcia fortepianu , palcowanie instrumentów smyczkowych, harmoniczne instrumentów smyczkowych i vibrato. W ten sposób,
- Pionierskie wydanie Urtext
- Z nieoznaczoną częścią Urtext
- Z drugą częścią obejmującą palcowanie i kłanianie się w oparciu o praktyki Josepha Joachima i innych współczesnych Brahmsa
- Z obszernym komentarzem do praktyki wykonawczej
- W celu uzyskania dalszych informacji na temat romantycznej praktyki wykonawczej zalecamy: „Praktyki wykonawcze w muzyce kameralnej Johannesa Brahmsa”, broszura tekstowa, BA 9600
