W 1838 r. Robert Schumann skarżył się: „Fortepian staje się dla mnie za wąski. Często słyszę w moich aktualnych kompozycjach wiele rzeczy, na które trudno mi wskazać”. Tak więc w 1840 r. Schumann poświęcił się przede wszystkim pieśniom artystycznym. W kolejnych latach pojawiły się symfonie i utwory kameralne. Schumann napisał swoje „Obrazki z baśni op. 113 na altówkę (lub skrzypce) i fortepian” z marca 1851 roku. W tych czterech krótkich utworach charakterystycznych dominuje nastrój elegijny. Cztery części nie noszą baśniowych tytułów, a raczej bezpretensjonalne oznaczenia tempa: „Nie szybko”, „Żywo”, „Szybko” i wreszcie „Powoli, z melancholijną ekspresją”. Niedostępny wcześniej rękopis został po raz pierwszy skonsultowany w tym wydaniu, co pozwoliło nam wyjaśnić szereg wątpliwych fragmentów.
