Kiedy młoda Marlene Dietrich brała lekcje gry na skrzypcach w Dessau u Friedricha Seitza (1848–1918), czy miała ten koncert w swoim repertuarze? W każdym razie jej kariera, jak wszyscy wiemy, nabrała innego kierunku. Ale Koncert studencki G-dur op. 13, stał się jednym z najbardziej popularnych i skutecznych utworów recitalowych dla młodych skrzypków w drodze na wielką scenę koncertową.
Friedrich Seitz był koncertmistrzem i nauczycielem gry na skrzypcach, najpierw w Magdeburgu, a później, od 1884 r., W Dessau. Opublikował op. Koncert 13 w 1893 roku. Składa się z trzech konwencjonalnych części: uroczego Allegro non troppo, ustawionego między muzyką koncertową i salonową, sentymentalnego Adagio w tonacji mniejszej i wesołego Ronda w metrach 6/8 metrów. Jak prawie każde dzieło tego namiętnego pedagoga muzycznego, wpisuje się w łatwą tradycję brillant, osiągając maksymalny wpływ przy minimalnych wymaganiach technicznych, jednocześnie przyjmując postawę koncertu wirtuozowskiego. Solidne dowodzenie pierwszą pozycją jest wystarczające do jej wykonania, przy szybkim przejeździe wymagana jest dobra koordynacja lewej i prawej ręki. Umiejętności techniczne ucznia są szlifowane na prostych podwójnych przystankach i pokłonach détaché, legato i elementarnych spiccato. Typowe sekcje formalne,
To wydanie pojawia się w serii Bärenreiter's Concert Pieces, która obejmuje popularne koncerty i utwory koncertowe dla młodych skrzypków. Redaktorem jest uznany na arenie międzynarodowej nauczyciel skrzypiec Kurt Sassmannshaus, który dodał palcówkę i ukłon w partii solowej oraz wyjaśnia wymagania techniczne w krótkim wstępie.
- Jeden z najpopularniejszych i najskuteczniejszych koncertów studenckich w XIX wieku
- Napisany całkowicie na pierwszej pozycji
- Zawiera partię solo i partyturę z akompaniamentem fortepianu
- Krótka przedmowa w języku niemieckim i angielskim z informacją o wymaganiach technicznych
