Nie ma innego gatunku muzyki kameralnej, dla którego Mozart wyprodukował tak wiele dzieł - patrz sonaty i wariacje - niż duety na fortepian i skrzypce. Spędził sporo czasu z sonatami, badając każdy dźwięk i każdą granicę tematyczną i kombinację. Badał także możliwość połączenia dwóch instrumentów, tworząc muzykę czystego, ponadczasowego piękna połączonego z dramatyczną mocą, elegancją i emocjonalną głębią.
Tom II zawiera sześć sonat, które Mozart wybrał do publikacji w 1781 roku jako Opus II przez Artarię w Wiedniu. Poświęcone są jego uczennicy Josephie Barbarie Aurnhammer, utalentowanej pianistce.
