Septa została skomponowana w latach 1879/80 na zamówienie paryskiego Towarzystwa Muzyki Kameralnej „La Trompette”. Saint-Saëns wahał się jednak przez kilka lat, aby zastosować się do prośby założyciela, Émile Lemoine: „Mógłbym skomponować dla ciebie koncert na 25 gitar, ale na trąbkę - niemożliwe!” Instrumentacja, o którą Lemoine poprosił nietypowo - trąbka, kwintet smyczkowy i fortepian - to nie tylko stylistyczna bliskość barokowych apartamentów. Czteroczęściowy septet, który szybko zyskał popularność ze względu na chwytliwy charakter muzyki, okazał się prekursorem wielu dzieł w stylu neobarokowym, a teraz został opublikowany po raz pierwszy w krytycznym wydaniu.
