Ravel, Maurice
Sonata / Berceuse sur le nom de Fauré for Violin and Piano
Ravel pracował nad swoją Sonatą na skrzypce i fortepian przez cztery lata (1923–1927), czyli dłużej niż nad jakąkolwiek inną kompozycją. Zdaniem kompozytora przyczyną trudności była „fundamentalna niekompatybilność” tych dwóch instrumentów. Jednak wzajemne oddziaływanie między dwoma całkiem różnymi partnerami jest właśnie tym, co czyni tę sonatę tak czarującą. Skrzypce i fortepian są niezależne, raz grają obok siebie, innym razem razem: tu w lirycznym Allegretto, to w inspirowanej jazzem części drugiej, wreszcie w finale „perpetuum mobile”.
To nowe wydanie pod redakcją Douglasa Woodfulla-Harrisa koryguje liczne niespójności wcześniejszych wydań. Zawiera również „Berceuse sur le nom de Fauré”, które jest dostępne po raz pierwszy w naukowo-krytycznym wydaniu Urtext. Ta kołysanka na skrzypce i fortepian składa się z wariacji na temat zaczerpnięty z liter imienia Fauré.
