Ten uroczy mały utwór na wiolonczelę solo został pierwotnie napisany jako prezent dla młodego ucznia skrzypiec. Świetnie nadaje się na bis. Błagalny i archaicznie brawurowy taniec daje wykonawcom wiele skutecznych możliwości zaistnienia w takich dyscyplinach, jak poczucie rytmu, werwy, agogika i atak. Penderecki stworzył ten energiczny utwór, który można umieścić gdzieś pomiędzy arabeską, utworem charakterystycznym i studium, w którym chce się usłyszeć przebłyski Bacha i Szostakowicza.