Prezentowana obecnie transkrypcja ''Sonaty da camera'' Grażyny Bacewicz ma na celu zachowanie formy utworu oraz jak najwierniejsze przeniesienie partii skrzypiec na wiolonczelę z jednoczesnym pozostawieniem oryginalnej partii fortepianowej, tak aby nie zmieniać niczego, co pierwotni doskonałe.
''Sonata da camera'' (1945 r.) w swej budowie, charakterze poszczególnych części ''dyskretnie'' nawiązuje do modelu barokowych sonat włoskich. Język kompozytorski Grażyny Bacewicz w tym utworze cechuje refleksyjność części wolnych (I,IV), żarliwa, drapieżna energia i niezwykły temperament części motoryczno - tanecznych (II, V), a także subtelna elegancja w części Tempo di minuetto (II).
Transkrypacja ''Sonaty da camera'' Grażyny Bacewicz przeznaczona jest dla wiolonczelistów zaawansowanych, dynamicznych, sprawnych technicznie. Z pewnością stanie się ozdobą niejednego recitalu.
