Max Reger skomponował swoje Trzy apartamenty na solo Violoncello w 1914/15 dla trzech ważnych wiolonczelistów i nauczycieli tamtych czasów: Juliusa Klengela, Hugo Beckera i Paula Grümmera. Klengel przyjaźnił się także z kompozytorem. Reger z humorem opowiedział mu o swoim Opusie 131c latem 1915 r., Nazywając je „pasującymi trojaczki”. Poprosił wiolonczelistę, by „korzystał z tych trzech rzeczy tak często, jak to możliwe podczas lekcji”, chociaż zakładają one duży stopień umiejętności ze strony uczniów.