Castor et Pollux RCT 32 B
Tragedy in five acts
Version of 1754
Jean-Philippe Rameau
Spośród dzieł scenicznych Rameau, które przetrwały do naszych czasów w dwóch głównych wersjach, takich jak „Dardanus” (1739, 1744), „Platée” (1745, 1749) i „Zoroastre” (1749, 1756), żadne nie popadło w zapomnienie na tak długi okres jako „Castor et Pollux”. Po prawykonaniu dzieła w 1737 r. Rameau zdecydował się je zrewidować dopiero w 1754 r. Poprosił swojego librecistę „Gentil-Bernard”, aby dodał akt do tragedii i nadał większą wagę braterskiej przyjaźni Kastora i Polluksa.
Główny wątek pozostaje bardzo podobny do tego z 1737 roku, poza tym, że siostry Télaïre i Phébé nie są już zakochane - jedna w Kastorze, druga w Polluksie - ale raczej obie w Kastorze, co jest powodem zazdrości Phébé firmy Télaïre. Już na początku pierwszego aktu Pollux rezygnuje z miłości do Télaïre na rzecz Kastora. Castor zostaje jednak zabity przez Linceusa i trafia do Hadesu. Polluks zobowiązuje się do uratowania brata, poświęca swoją nieśmiertelność i deklaruje chęć zajęcia miejsca Kastora w Hadesie, aby jego brat i Télaïre mogli się ponownie połączyć. Jowisz, poruszony tą ofiarą, uwalnia Polluksa i obdarza parę nieśmiertelnością, przyznając im miejsce w zodiaku.
