TRISTAN UND ISOLDE / VOCAL SCORE

TRISTAN UND ISOLDE Kierunki wykonawcze piosenkarza Ludwiga Schnorra von Carolsfelda są włączone do partytury wokalnej z tomu Tristan und Isolde z Complete Edition. Wpisał te wskazówki we własną kopię części Tristana, którą wykorzystał podczas premiery w Monachium w 1865 roku. Richard Wagner był pod wielkim wrażeniem interpretacji tytułowej roli. Po raz pierwszy w partyturze wokalnej Tristana i Isolde wszystkie cięcia zostały włączone - wraz z odpowiadającymi taktami przejściowymi - które sam Wagner wykonał i zatwierdził, w dwóch przypadkach, faktycznie zostały przez niego uznane za ostateczne. Te cięcia uderzająco dokumentują walkę Wagnera z ostateczną formą pracy. Po raz pierwszy w jednym wydaniu znaleziono wszystkie własne sugestie Wagnera dotyczące ossias; ossias, które wyewoluowały z występów pod jego własnym kierownictwem. Egon Voss pisze o tym w przedmowie do partytury wokalnej: „Takie„ wskaźniki ”, jak można by powiedzieć, były obecną praktyką w XIX wieku, której Wagner, jak pokazuje przykład, nie unikał. Był na tyle praktycznym człowiekiem teatru, że wiedział, że źle zaśpiewana nuta jest gorsza niż bez niego. Wagner tolerował nawet transpozycję dłuższych fragmentów, ponieważ był mniej zainteresowany literą partytury niż skutecznością teatralną. [...] Obecna partytura wokalna wykracza poza wydanie pełne [...] w tym sensie, że wspomniane wyżej ossias są wskazane w samej partii wokalnej, w małych nutach. Dotyczą one głównie roli Tristana, ale także Isolde, Brangäne i Kurwenal. Częściowo spoczywają na wydaniu Tristan w Kompletnej edycji, ale w większej części wróć do źródła, którego nie można było skonsultować w Pełnej edycji, ponieważ nie było jeszcze dostępne. Odnosi się to do partytury wokalnej kompozytora Petera Corneliusa, który został zaangażowany przez Wagnera jako repetytura na próbach wiedeńskich w latach 1861-63. To, że bary ossii wracają do Wagnera, można uznać za pewne, ponieważ w niektórych miejscach są one notowane we własnej dłoni. ” (Egon Voss, cytowany ze wstępu do partytury wokalnej) Transpozycje wspomniane przez Egona Vossa - dwa Hansa von Bülowa dla ożywienia utworu, który przeprowadził w Monachium w 1869 r., I trzecie sugerowane przez samego Wagnera w 1861 r. - są wydrukowane w załączniku do partytury wokalnej. Ossias, transpozycje i kawałki są dostępne do praktycznego zastosowania w teatrze i na próbach. Cięcia są również włączone do materiałów orkiestrowych dla Tristan und Isolde. Dotyczy to również ossias, które wpływają na partie orkiestrowe. Spis treści: Erster Aufzug Erste Szene Zweite Szene Dritte Szene Vierte Szene Fünfte Szene Zweiter Aufzug Erste Szene Zweite Szene (Tristan und Isolde) Dritte Szene Dritter Aufzug Erste Szene Zweite Szene Dritte Szene Anhang Zweiter Aufzug Zweite Szene T. 563-718 Zweiter Aufzug Zweite-Dritte Szene T. 1452-1634 Zweiter Aufzug Dritte Szene T. 1910-1994