Franz Benda należy do tak zwanej „szkoły berlińskiej lub północnoniemieckiej”, która stała się niezwykle ważna w drugiej połowie XVIII wieku, szczególnie w dziedzinie muzyki instrumentalnej, i która wraz z Mannheim przeszła od baroku do okresu klasycznego. Szkoła. W twórczości Szkoły Berlińskiej surowy kontrapunkt poprzedników zostaje rozluźniony przez swobodniejszy i przyjemniejszy melodyjnie, niemal „galantowy” styl, a często nawet całkowicie przemieszczony.