Schubert przy fortepianie, ze swoim niewyczerpanym bogactwem tanecznych melodii, otaczającymi go przyjaciółmi, tańczącymi i żartującymi - to zdjęcie jest jednym z powszechnych klisz, jakie tworzy ten kompozytor. Znaleziony w tym celu termin Schubertiaden stał się terminem stałym.
Tom zawiera w sumie 182 tańce, menuety, walce (w tym słynny „walc pogrzebowy”, D 365 nr 2), L-handlarzy, Ecossaisen, Niemcy - jeden piękniejszy od drugiego. Ostatni z tego pierwszego tomu skomponował Schubert w 1816 roku, w wieku 19 lat (tom II patrz HN 76).
