W maju 1747 r. Bach pojawił się przed Fryderykiem II w Poczdamie i improwizował na temat zaproponowany przez samego króla, grając na pianoforte Silbermanna. Najprawdopodobniej trzygłosowy Ricercar odtwarza tę improwizację w dopracowanej formie. Sześciogłosowy Ricercar został dostarczony później w odpowiedzi na prośbę króla o „fugę w sześciu częściach obligato”, ponieważ Bach czuł się w stanie zaimprowizować taką fugę na wybrany przez siebie temat. To nowe wydanie dwóch ricercarów z oferty muzycznej zostało zmienione i powiększone na podstawie najnowszego stypendium Bacha. Zawiera nie tylko drukowaną wersję sześciogłosowego Ricercara, ale także wersję z autografem. Zaokrągleniem tomu jest pełna reprodukcja manuskryptu, faksymile poświęcenia Bacha w wydaniu drukowanym oraz przedmowa omawiająca genezę i wydajność dzieła. Ten ostateczny tom został zredagowany przez światowej sławy muzykologa Christopha Wolffa, obecnie profesora na Harvardzie i znanego na całym świecie z wielu odkryć i spostrzeżeń Bacha.
