Polonez był modną formą tańca nie tylko w czasach Chopina i Liszta, ponieważ syn Johanna Sebastiana Bacha, Wilhelm Friedemann, już wzniósł ten polski taniec narodowy na szczyt. Jego dwanaście polonezów było tak popularnych w jego czasach, że przetrwały w licznych rękopisach, co oznacza, że dzisiejsi pianiści mogą cieszyć się tymi najbardziej udanymi kompozycjami fortepianowymi W. F. Bacha. Barwne i efektowne, wspinają się krok po kroku, z polonezem w tonacji dur i drugim w zestawieniu w każdym przypadku. Kawałki są wrażliwe i wyraziste, a Bach wyraźnie wyrusza na ścieżkę do postaci z tymi polonezami. Prawdopodobnie grał na nich na klawikordzie, delikatnym i ulubionym instrumencie tego czasu wrażliwości.
