Ten utwór jest prosty w konstrukcji, ale bardzo zaawansowany pod względem harmonii i łączy się z popularną, XIX-wieczną tradycją „utworu nocnego” lub „nokturnu” na fortepian. Jego motywy i modulacje bardzo przypominają Gabriela Fauré, ale w swoim chromatycznym wiodącym głosem i niezwykłym traktowaniu miernika - jak na przykład w centralnej sekcji 7/4 - Debussy mówi sam za siebie. Nic nie wiadomo o historii jego składu. Umowa Debussy'ego z jego wydawcą z 1892 r. Stwierdza jedynie, że kompozytor pierwotnie nazwał go „Interludium”, ale potem zdecydował się na znacznie bardziej odpowiedni tytuł „Nocturne”. Jedno z najpopularniejszych dzieł wczesnego fortepianu Debussy'ego, jest teraz dostępne w wydaniu Henle Urtext.
