To był ostatni koncert, jaki napisał Saint-Saëns na swój własny instrument, fortepian. Podtytuł ma podwójne znaczenie. Po pierwsze, szybko skomponowano go w Luksorze i Kairze na początku 1896 r .; a po drugie, kompozytor włączył elementy muzyki egipskiej i orientalnej. Później nawet napisał, że „Druga część jest rodzajem podróży na Wschód, która w odcinku Fisis dociera nawet na Daleki Wschód. Fragment G to nubijska pieśń miłosna, którą usłyszałem śpiewaną przez żeglarzy na Nilu ”.