Przez dziesięciolecia dwutomowe wydanie sonat fortepianowych Beethovena Henle Urtext utrzymało swój status na całym świecie jako standardowa edycja wśród pianistów. Po publikacji na początku lat 50. pod redakcją monologa z Monachium Berthy Antonii Wallner - przy wsparciu Archiwum Beethovena w Bonn - to wybitne osiągnięcie redakcyjne zostało szybko uznane przez świat pianistów za nowy punkt odniesienia. Jego dziesięciolecia, rygorystyczne testy terenowe doprowadziły do ulepszeń i udoskonaleń, dzięki czemu ta wersja sonat fortepianowych Beethovena jest powszechnie uważana za źródło odniesienia.
