Przez całe życie wyobraźnia Liszta była niemal opętana pojęciami śmierci i żałoby. Skomponował wiele prac na te tematy, takich jak Pensée des morts, Funérailles, dwie wersje gondoli La lugubre i Totentanz (Taniec śmierci), oparty na sekwencji Gregorian Dies irae, przedstawiającej okropności Sądu Ostatecznego. Ten ostatni projekt dojrzewał przez kilkadziesiąt lat, począwszy od 1830 roku, kiedy Liszt usłyszał prawykonanie Symfonii fantastycznej Berlioza, której finał zawiera temat Dies irae. Wraz z tym muzycznym wrażeniem Liszta poruszyły przerażające wizualne przedstawienia tańca śmierci Holbeina i Buffalmacco. Totentanz, skomponowany jako seria wariacji, został ostatecznie ukończony w okresie weimarskim Liszta jako jedna z jego najwybitniejszych kompozycji.
