CAMILLE SAINT-SAËNS
Clarinet Sonata op. 167
W naszym wydaniu Urtext Sonaty klarnetowej op. 167 mogliśmy po raz pierwszy zapoznać się z autografem. „W chwili, gdy wkładam swoją ostatnią uncję energii w dawanie rzadko uważanym instrumentom okazji do bycia wysłuchanym”, Saint-Saëns napisał do przyjaciela w kwietniu roku, w którym zmarł. W ten sposób skomponowano sonatę na obój, jedną na klarnet i jedną na fagot; ale nie miał usłyszeć premier. Jeśli chodzi o formę i wpływ, trzy sonaty wiatrowe op. 166–168 wracają do szarmanckiego stylu XVIII wieku i tym samym zbliżają się do ruchu neoklasycyzmu około 1920 roku. Humor, dowcip i ironia charakteryzują te dzieła dla wiatru.
