Trzy kwartety smyczkowe Paganiniego, które są jego jedynymi kompozycjami wykorzystującymi klasyczną orkiestrę kwartetu smyczkowego, powstały przypuszczalnie w latach 1815–1818. Jako część jego katalogu utworów kameralnych należą do bardzo nielicznej grupy utworów napisanych wyłącznie na instrumenty smyczkowe. - wraz z „Three Duetti concertanti” na skrzypce i wiolonczelę (RL 40300). Paganini uwielbiał grać w kwartety. Na przykład wiemy, że poświęcił się kwartetom smyczkowym Beethovena, na których grał prywatnie. Kwartety smyczkowe Paganiniego, dotychczas dostępne tylko w wydaniach faksymilowych, są tu prezentowane po raz pierwszy w wydaniu opartym na autografach. W przeważającej części pierwsze skrzypce są instrumentem wiodącym, który przenosi melodię, podczas gdy inne części współdzielą akompaniament.
