Kompozycja nowego kwartetu smyczkowego Schuberta, zapoczątkowana w grudniu 1820 roku, niestety, nigdy nie wykraczała poza pierwszą część; mocno przerobiony autograf zrywa się na początku drugiej części. Ale fragmentaryczne dzieło, które później dostało się w ręce Johannesa Brahmsa z majątku Schuberta, tak bardzo zachwyciło jego nowego właściciela po jego premierze w 1867 roku, że Brahms opublikował pierwszą część trzy lata później jako „Dzieło pośmiertne” Schuberta - torując tym samym drogę do serca widzów za ten mały klejnot. Manuskrypt autografu Schuberta zawiera tak liczne rozbieżności w dynamice i artykulacji, że redaktor Egon Voss podejrzewa, że jest to jeden z eksperymentów Schuberta z wariacjami. Właśnie dlatego w swoim wydaniu Urtext postępuje z wielką powściągliwością w wydawaniu dodatków i zmian w równoległych fragmentach - dzięki czemu różnorodność pomysłów Schuberta jest zrozumiała dla wykonawców. Dla wszystkich, którzy chcą rzucić okiem do warsztatu Schuberta, kilka miar drugiej części jest zawartych jako bonus!
