LUDWIG VAN BEETHOVEN
String Quartets II
Pięć kwartetów smyczkowych w tym tomie jest ogólnie określanych jako „środkowe kwartety” Beethovena, chociaż stylistycznie nie wszystkie tworzą zamkniętą całość. Od powstania trzech kwartetów op. 59 (1806) i kwartet op. 74 (1809/10). W kwartetach op. 59 Beethoven użył kilka rosyjskich motywów ludowych - hołd dla księcia Razumowskiego, który zlecił te utwory. Dlatego utwory często nazywane są „kwartetami rosyjskimi”. Następny kwartet, op. 74 w Es-dur, otrzymał także przydomek: dzięki rozbudowanym pasażom pizzicato w części pierwszej nazywany jest często „Kwartetem Harfowym”. Kwartet f-moll op. 95 z kolei nosi w autografie tytuł „Quartett serioso”. Wszystkie pięć kwartetów to dojrzałe arcydzieła, które wymagają wysokiego mistrzostwa interpretacyjnego i technicznego.
