Gabriel Fauré

Piano Quartet no. 2 g minor op. 45

Zainspirowany sukcesem wydanego w 1884 roku Pierwszego Kwartetu Fortepianowego, kompozytor niedługo później rozpoczął drugie dzieło w tym gatunku. Styl jest znacznie spokojniejszy i indywidualny niż I Kwartetu Fortepianowego, a zarówno kolejność, jak i charakter części bardziej przypominają Schumanna i Brahmsa. W swoim Andante, jak później wspominał Fauré, nieświadomie podkładał muzykę wspomnieniom dźwięku dzwonów z dzieciństwa. Dzięki porównaniu z autografem specjalista Fauré Fabian Kolb był w stanie poprawić za pomocą tego wydania Urtext liczne błędy pierwszego wydania. Podobnie jak w przypadku Henlowskiego wydania Pierwszego Kwartetu Fortepianowego, za palcowanie partii fortepianu odpowiadał Pascal Rogé – znawca muzyki francuskiej.