Koncerty fortepianowe Chopina łączą w sobie dwa żywioły: czystej gry i pełnej wyrazu poetyki. Wirtuozerię i romantyczność. Błyskotliwość pianistyczna, wykształcona w utworach w stylu brillant, została w nich doprowadzona do perfekcji, lecz zarazem – pożegnana. Oba stanowią bezpośredni wyraz osobowości kompozytora, która objawiła się w nich po raz pierwszy z tak wielką siłą i skonkretyzowała w zespole cech tworzących indywidualny styl Chopina.
Koncert fortepianowy f-moll
Rozmiarami znacznie krótszy od koncertu e-moll jest odmienny także w rodzaju ekspresji: bardziej liryczny, rysowany delikatnymi, pastelowymi barwami. Szczególnie słynna jest część druga, Larghetto, którą Chopin pisał pod natchnieniem pierwszej miłości.
Utwory zostały opracowane przez I. J. Paderewskiego, L. Bronarskiego i J. Turczyńskiego.
