Oprócz Mszy, Requiem i Nieszporów, do dłuższych dzieł muzyki kościelnej Mozarta należą również cztery litanie, wszystkie skomponowane w Salzburgu. Po swojej pierwszej podróży do Włoch (13 grudnia 1769 - 28 marca 1771) Mozart powrócił na stanowisko arcybiskupa „Konzertmeister”. Niewątpliwie zainspirowany tym, czego właśnie doświadczył, napisał Litaniae Lauretanae (Litania loretańska) K.109 (74e), swoje pierwsze dzieło tego gatunku, datowane na maj 1771 r. Litania sakramentalna K.125 została ukończona w marcu 1772 r., między drugą włoską podróżą Mozarta (13 sierpnia do 15 grudnia 1771) a trzecią (od 24 października 1772 do 13 marca 1773). Podczas dłuższego pobytu w Salzburgu w 1774 r., Między podróżami do Wiednia i Monachium, Mozart skomponował drugą Litanię Loretańską K.195 (186d), po której nastąpiła druga Litaniae de venerabili altaris Sacramento K.
Forma Litanii została znaleziona już w czasach wczesnego chrześcijaństwa. Jak sama nazwa wskazuje, jest to modlitwa błagalna ze stałym powtarzaniem aklamacji; jednak ze względu na sposób wykonywania jest to także rodzaj modlitwy responsoryjnej. O ile litania loretańska jest wymownym wyrazem pobożności maryjnej, o tyle Litania sakramentalna jest świadectwem uwielbienia Eucharystii i uznaniem jej zbawczego skutku.
