Niejeden znawców i miłośników zalicza trio smyczkowe Es-dur KV 563 Mozarta do jego najwspanialszych kompozycji. To arcydzieło, wpisane do katalogu dzieł Mozarta 27 września 1788 r. Jako „Divertimento”, stawia edytorowi Urtext przed wielkim wyzwaniem. Od tamtego czasu rękopis autografu zaginął i nie istnieją żadne inne pierwszorzędne teksty źródłowe. Najbardziej wiarygodnym, choć ewidentnie nieprecyzyjnym źródłem jest pierwsze wydanie, opublikowane dwa miesiące po śmierci Mozarta. Jednak w wielu dwudziestowiecznych wydaniach przedrukowano niestety tekst muzyczny tak zwanego „Alte Gesamtausgabe” (Old Collected Edition) Breitkopf & Härtel, który został zredagowany przez nikogo innego jak skrzypka Josepha Joachima na podstawie nieprawidłowych kopii i dlatego jest całkowicie uszkodzony. Nawet „Neue Mozart-Ausgabe” (New Mozart Edition) nie jest wolne od błędów. Wydanie Henle zasadniczo jest zgodne z pierwszym wydaniem, chociaż wspomagane przez liczne interwencje korygujące, opisane w Komentarzu krytycznym. Dodatek wydania przedstawia zachowany fragment ruchu tria smyczkowego G-dur K. Anh. 66 (562e). Jakże niefortunne, że Mozart nigdy nie ukończył tej równie wspaniałej muzyki, która trwa trochę poza wystawą, a więc może całkiem trafnie służyć jako krótki bis. Poszczególne części (HN 625), dostępne osobno, zapewniają optymalny przepływ do czytania i grania dzięki pomysłowemu podziałowi nut i zapewnieniu różnych rozkładanych paneli.
