Dzieła sakralne Beethovena obejmują Mszę św. „Mszę C-dur”, ukończoną i odegraną w 1807 r. niesłusznie opisaną jako wstępny krok w kierunku wielkiej „Missa solemnis”. Jest to jednak samowystarczalny i jak na swój czas zdecydowanie nowoczesny utwór muzyki kościelnej.
Czerpiąc z bogatego zbioru źródeł, specjalista od Beethovena Barry Cooper proponuje praktyczne rozwiązania problemów muzycznych i interpretacyjnych utworu. Dogłębne badanie źródeł przekonało go do włączenia do partytury w pełni zrealizowanej partii organowej, tak jak to przewidział Beethoven w pierwszym wydaniu drukowanym. Jak podano w źródłach, partie dla solistów i chóru są notowane na wspólnych pięcioliniach, aby pokazać, że soliści mają również śpiewać chóralne fragmenty.
Uzupełnieniem tego wydania Urtext jest przedmowa dotycząca genezy pracy oraz szczegółowy komentarz krytyczny.
