Poza Mszami, Requiem i Nieszporami do dłuższych dzieł muzyki kościelnej Mozarta należą także cztery Litanie, wszystkie skomponowane w Salzburgu. Po swojej pierwszej włoskiej podróży (od 13 grudnia 1769 r. Do 28 marca 1771 r.) Mozart powrócił na stanowisko arcybiskupa „Konzertmeister”. Niewątpliwie zainspirowany tym, czego właśnie doświadczył, napisał Litaniae Lauretanae (Litania Loretańska) K.109 (74e), swoje pierwsze dzieło w tym gatunku, datowane na maj 1771 roku. Litanię sakramentalną K.125 ukończono w marcu 1772 roku, między drugą włoską podróżą Mozarta (od 13 sierpnia do 15 grudnia 1771 r.) a jego trzecią (od 24 października 1772 r. do 13 marca 1773 r.). Podczas dłuższego pobytu w Salzburgu w 1774 r., między podróżami do Wiednia i Monachium, Mozart skomponował drugą Litanię litewską K.195 (186d), a następnie drugą Litaniae de venerabili altaris Sacramento K.243 w marcu 1776 r. Ta ostatnia praca stanowi ostatni i najobszerniejszy wkład Mozarta w gatunek Litanii.
Forma litanii została odkryta już we wczesnych czasach chrześcijańskich. Jak sama nazwa wskazuje, jest to modlitwa błagalna, ze stałym powtarzaniem aklamacji; jednak pod względem sposobu wykonywania jest także rodzajem modlitwy responsorycznej. Podczas gdy litania loretańska jest wymownym wyrazem pobożności maryjnej, litania sakramentalna jest świadectwem uwielbienia Eucharystii oraz uznania jej zbawczego skutku.
·
Kyrie
·
Panis vivus
·
Verbum caro factum
·
Hostia sancta
·
Tremendum
·
Dulcissimum convivium
·
Viaticum
·
Pignus
·
Agnus Dei
