Dvorák, Antonín
Stabat Mater op. 58
Święta kantata na solówki, chór i orkiestrę została napisana jako wyraz bólu Dvoraka odczuwanego po śmierci córki Josefy (wrzesień 1875 r.). Powrócił do ostatecznej stylizacji dzieła po tym, jak los zadał mu kolejny ciężki cios, gdy latem 1877 r. Dwoje innych jego dzieci zmarło w krótkim odstępie czasu. Oprawa muzyczna Dvoraka średniowiecznego tekstu Pasyjnego autorstwa Jacopone da Todi jest integralną częścią świąt wielkanocnych, a także regularnie wykonywana na platformie koncertowej.
Ta kantata, ułożona w dziesięć niezależnych części, z których tylko dwie części są powiązane tematycznie, jest nieosłoniętym, szczerym, w znacznym stopniu realistycznym, ale także wspaniałomyślnym odbiciem emocjonalnej podróży z głębin udręki i cierpienia do radosnej pociechy współczującej modlitwy. To, wraz z jego czysto muzycznymi właściwościami, czyni go jednym z najbardziej przekonujących i odnoszących największe sukcesy dzieł duchowych w repertuarze światowym. Tytuł ten jest częścią pierwszego kompletnego wydania krytycznego dzieł autorstwa Antonina Dvoraka. Redukcja fortepianu została zredagowana przez Karela Solca i jest oparta na krytycznej edycji partytury.
