Publikowany Polonez jest szeroko rozbudowanym, koncertowym utworem jednoczęściowym, o budowie repryzowej, przy czym repryza jest bardzo skrócona. Ogniwo środkowe ma charakter kontrastujący, uzyskany poprzez zmianę tonacji (F-dur), zmniejszenie obsady (w wersji orkiestrowej) i zwolnienie tempa. Natomiast tematycznie wszystkie ogniwa są ze sobą powiązane. Również pierwsze ogniwo utworu ma podobną, 3-odcinkową budowę z kontrastującym odcinkiem środkowym (E-dur). Polonez A-dur jest typowym utworem wirtuozowskim, w którym skrzypce solo odgrywają zdecydowanie dominującą rolę. Partia fortepianu ma tu przede wszystkim charakter akompaniamentu, podkreśla podstawę harmoniczną. Jedynie w ogniwie środkowym relacje między obydwoma instrumentami są bardziej wyrównane. Pojawiają się tu obszerne fragmenty oparte na dialogowaniu obu instrumentów.
